Kaplan, Yusuf2021-01-222021-01-222020-06-30Kaplan, Y. (2020). Klasik Türk edebiyatında bilinmeyen Bahr-ı Tavîller-2: Zâhirî, Coşkun ve Bezmî’nin Bahr-ı Tavîlleri. Batman Akademi Dergisi, 4 (1), 1-10.2717-8935https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1179157https://hdl.handle.net/20.500.12402/2514Bahr-ı tavîller, klasik Türk edebiyatında kendine özgü birtakım özelliklere haiz olan nazım şekillerinden biridir. Sayıca örneklerine az rastlanan bu nazım şekli, mısralar ve fe’ilâtün tef’ilesinin art arda tekrar edilmesi şeklinde tanzim edilir. Genellikle âşıkane duyguların terennüm edildiği bu manzumelerde sade bir dil, samimi ve canlı bir ifade tarzı hâkimdir. Klasik Türk edebiyatında ilk örneği 15. yüzyılda Ahmet Paşa tarafından kaleme alınan bu şiir türüne; daha sonraları Gelibolulu Âlî, Birrî, Fehîm-i Kadîm ve Şeyh Gâlib gibi önemli şairler de içinde olmak üzere birçok şair rağbet etmiştir. Hayatları hakkında kaynaklarda herhangi bir bilgi bulunmayan ancak 17. yüzyıl veya öncesinde yaşadıkları tahmin edilen Zâhirî, Coşkun ve Bezmî mahlaslı şairler de birer bahr-ı tavîl sahibidir. Bu çalışmada klasik Türk edebiyatındaki bahr-ı tavîller üzerine genel bir değerlendirme yapılmış, bu üç şairin bahr-ı tavîlinin şekil ve muhteva özellikleri üzerinde durularak bu şiirlerin çeviri yazılı metinlerine yer verilmiştirBahr-ı tavil is one of the poetry forms with a set of features specific to it in the Classic Turkish literature. The amorous feelings were generally sung gently on the poems which were written in the poetry form that its samples are occasional and consists of the sequential repetitions of fe’ilatun tef’ile. One of the obvious qualities of these poems that an intimate expression way is overtaken is that it was written in a plain language. Many poets among the important poets such as Ali from Gelibolu, Birri, Fehim-i Kadim and Sheik Galib demanded on this poem type that its first sample in the classic Turkish literature was written was written by Ahmed Pasha in 15th century. The poets with the pennames of Zahiri, Coskun and Bezmi that there is not any information about their life but it is estimated that they lived in 17th century or early on had one each of bahr-ı tavil. Each of them wrote their own bahr-ı tahvil in the same with the ode’s rhyme form and in the amorous way. In this study a general evaluation was made on the bahr-ı tavils in classical Turkish literature, the translated texts were included as the form and content properties of Zahiri, Coskun and Bezmi’s bahr-ı tavils were emphasized.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessAttribution-ShareAlike 3.0 United StatesKlasik Türk EdebiyatıBahr-ı TavîlZâhirîCoşkunBezmîClassical Turkish LiteratureBahr-ı TavilCoskunArticle41110