Doğal afetlerde hazır bulunuşluk ve sosyal sermaye
Küçük Resim Yok
Tarih
2019-09
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
KÜV Yayınları
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 United States
Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 United States
Özet
Sosyal sermaye kavramı, “aile meseleleri, okullaşma ve eğitim, iş ve örgütler, demokrasi ve
yönetişim ve kalkınma sorunları gibi birçok farklı kolektif eylem sorununun analizinde
kullanılmıştır ama bu kavramın afetler bağlamında kullanılmaya başlaması yenidir” (Dynes,
2002:2). Bourdieu (1985) sosyal sermayenin, karşılıklı tanışıklığın ya da tanımanın az çok
kurumsallaşmış ilişkileri olan dayanıklı bir ağa sahip olma ile bağlantılı gerçek ya da potansiyel
kaynakların toplamı olduğunu belirtir.
Klasik afet yönetimi anlayışından farklı olarak sosyal sermayeyi önemseyen sosyal bilimcilere
göre sosyal sermaye kavramı, tehlikeleri bir neden ve azaltımı afet için bir çözüm olarak sunan
mevcut saplantıdan uzaklaşma avantajı ve sosyal sistemlerin her ortamda nasıl işlevsel
olabileceğine dikkat çekmek gibi bir avantajı vardır. Kavram, sosyal sistemleri pasif kurbanlar
değil, aktif kaynaklar olarak görme ve odak noktasını insan kırılganlığından insan kapasitesine
dönüştürme avantajına sahiptir (Dynes, 2002).
Afetler sırasında ve sonrasında sosyal ağların ve dolayısıyla sosyal sermayenin önemini ve
rolünü göstermek üzere çok çeşitli emprik çalışmalar yapılmıştır. Ancak afet öncesi
hazırbulunuşluk açısından sosyal sermayenin rolünü tartışan araştırmalar yaygın değildir.
Afetlere hazırbulunuşluk kavramını bilgi/beceri, planlama, fiziksel koruma ve malzeme tedariki
alt kategorilerinde inceleyen bu makale, hanehalklarının hazırbulunuşluk tutum ve
davranışlarının güven ve sosyal sermayelerine göre anlamlı farklılık gösterip göstermediğini
tartışmayı amaçlamaktadır.
Bu tartışma, Tübitak destekli bir araştırma projesi kapsamında Balıkesir merkez ve çevre
ilçelerinde kırsal ve kentsel alanlarda ikamet eden 1139 hanehalkından oluşan örneklem grubu
çerçevesinde nicel bir araştırma deseni ve anket tekniği kullanılarak 2018 yılında elde edilen
veriler esas alınarak yapılmaktadır. Araştırmanın en önemli bulgusu “sosyal sermayesi yüksek
aileler sosyal sermayesi düşük ailelere göre daha fazla afet farkındalığı ve hazırlığına sahiptirler”
hipotezinin doğrulanmasıdır
The concept of social capital has been used in the analysis of many different collective action problems, such as family issues, schooling and education, work and organizations, democracy and governance and development problems, but it is new to use it in the context of disasters (Dynes, 2002). Bourdieu (1985) states that social capital is the sum of real or potential resources associated with having a durable network with more or less institutionalized relationships of mutual acquaintance or recognition. Unlike the classical disaster management approach, according to social scientists who care about social capital, the concept of social capital has the advantage of avoiding the obsession presenting hazards as a cause and mitigation as a solution for disaster and drawing attention to how social systems can be functional in any environment. The concept also has the advantage of seeing social systems as active sources, not passive victims, and transforming the focus from human vulnerability to human capacity (Dynes, 2002). A wide range of empirical studies have been conducted to demonstrate the importance and role of social networks, and thus social capital, during and after disasters. However, research on the role of social capital in pre-disaster preparedness is not common. This article examines the concept of disaster preparedness in the subcategories of knowledge / skills, planning, physical protection and supply of materials, and aims to discuss whether the preparedness attitudes and behaviors of households differ significantly according to their levels of trust and social capital. Within the scope of a TUBITAK-supported research project, this discussion is based on the data obtained in 2018 by using a quantitative research design and questionnaire technique within the framework of a sample group consisting of 1139 households living in rural and urban areas in central and surrounding districts of Balıkesir. The most important finding of the study is the confirmation of the hypothesis that families with high social capital have more disaster awareness and preparedness than families with low social capital
The concept of social capital has been used in the analysis of many different collective action problems, such as family issues, schooling and education, work and organizations, democracy and governance and development problems, but it is new to use it in the context of disasters (Dynes, 2002). Bourdieu (1985) states that social capital is the sum of real or potential resources associated with having a durable network with more or less institutionalized relationships of mutual acquaintance or recognition. Unlike the classical disaster management approach, according to social scientists who care about social capital, the concept of social capital has the advantage of avoiding the obsession presenting hazards as a cause and mitigation as a solution for disaster and drawing attention to how social systems can be functional in any environment. The concept also has the advantage of seeing social systems as active sources, not passive victims, and transforming the focus from human vulnerability to human capacity (Dynes, 2002). A wide range of empirical studies have been conducted to demonstrate the importance and role of social networks, and thus social capital, during and after disasters. However, research on the role of social capital in pre-disaster preparedness is not common. This article examines the concept of disaster preparedness in the subcategories of knowledge / skills, planning, physical protection and supply of materials, and aims to discuss whether the preparedness attitudes and behaviors of households differ significantly according to their levels of trust and social capital. Within the scope of a TUBITAK-supported research project, this discussion is based on the data obtained in 2018 by using a quantitative research design and questionnaire technique within the framework of a sample group consisting of 1139 households living in rural and urban areas in central and surrounding districts of Balıkesir. The most important finding of the study is the confirmation of the hypothesis that families with high social capital have more disaster awareness and preparedness than families with low social capital
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Hane Halkları, Hazır Bulunuşluk, Doğal Afetler, Sosyal Sermaye, Balıkesir, Households, Preparedness, Natural Disasters, Social Capital
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Özkan, A., Şentuna, B., Çakı, F. (2019). Doğal afetlerde hazır bulunuşluk ve sosyal sermaye. VI. Uluslararası Deprem Sempozyumu, 25-27 Eylül 2019, Kocaeli
